توانمندی شبکه‌سازی، ساختار شبکه‌های کسب‌وکار و عملکرد تجاری‌سازی در شرکت‌های دانش بنیان (مورد مطالعه: شرکت‌های دانش بنیان استان اصفهان)

یکی از مهم‌ترین چالش‌های شرکت‌های دانش‌بنیان در ایران، بهبود فرآیند تجاری‌سازی است واکثر این شرکت‌ها در دستیابی به عملکرد مطلوب تجاری‌سازی با مشکل مواجه هستند. در ادبیات تجاری‌سازی، بر اهمیت شبکه‌های کسب‌وکار و اتحادهای راهبردی تأکید شده است ولی نقش توانمندی شبکه‌سازی برای شکل‌گیری و مدیریت مؤثر ارتباطات شبکه‌ای در جهت بهبود عملکرد تجاری‌سازی بررسی نشده است. به‌ویژه، در مورد شرایطی که شرکت‌ها بهتر می‌توانند توانمندی شبکه‌سازی خود را با در نظر گرفتن ساختار شبکه‌ها در راستای تجاری‌سازی موفق هدایت کنند، بینش اندکی وجود دارد. با در نظر گرفتن دیدگاه منبع ­محور و دیدگاه شبکه‌های کسب‌وکار به‌عنوان لنز نظری، پژوهش حاضر سعی دارد با رویکردی ترکیبی (کیفی و کمی)، ابتدا نسبت به شناسایی ابعاد بومی توانمندی شبکه‌سازی اقدام نموده و در گام بعد، با ارائه مدل، تأثیر مستقیم و غیرمستقیم این توانمندی را بر عملکرد تجاری‌سازی در شرکت‌های دانش‌بنیان مشخص نماید. با توجه به نتایج به ­دست ­آمده، برازش مدل پیشنهادی پژوهش در سه بخش برازش مدل های اندازه‌گیری، ساختاری و کلی مورد تایید قرار گرفت. همچنین، نتایج نشان داد که توانمندی شبکه‌سازی و ابعاد آن بر عملکرد تجاری‌سازی شرکت‌های دانش‌بنیان تأثیر مثبت و معنادار دارد. علاوه بر این، نقش میانجی ساختار شبکه‌های کسب‌وکار در رابطه بین توانمندی شبکه‌سازی و عملکرد تجاری‌سازی مورد تأیید قرار گرفت.